واکنش های پاتولوژیک نسبت به پروتزها و ایمپلنت های ارتوپدی

واکنش های پاتولوژیک نسبت به پروتزها و ایمپلنت های ارتوپدی

در گذشته شکستگی ها با بی حرکت کردن به وسیله گچ گیری یا گذاشتن کشش، درمان می شدند. امروزه استفاده از ایمپلنت های فلزی (سخت افزارهای ارتوپدی) برای تثبیت شکستگی های استخوانی و سایردرمان های ارتوپدی کاربرد گسترده ای دارند.

انواع ایمپلنت های فلزی

انواع ایمپلنت های فلزی ارتوپدی مورد استفاده عبارتند از : پین، پیچ و پلاک، اکسترنال فیکساتور، نیل اینترا مدولاری و پروتزها.

در این میان pin  ساده ترین ابزار جهت  ثابت کردن شکستگی ها است . عفونت محل پین می تواند مهم ترین عارضه پین گذاری باشد . تحقیقات نشان داده اند که شیوع این عارضه به تکنیک پین گذاری وابسته است.

پیچ و پلاک از دیگر سخت افزارهای ارتوپدی هستند که تحول بزرگی در درمان های ارتوپدی به وجود آورده است . در این روش محل شکستگی باز می شود، سپس جااندازی و ثابت کردن شکستگی استخوان، زیر دید مستقیم به کمک پیچ و پلاک انجام می شود. عوارض شایع این روش می تواند شامل به خطر افتادن خون رسانی استخوان، عفونت، جوش نخوردن یا دیر جوش خوردن باشد.

 

برای ادامه مطالعه مطلب واکنش های پاتولوژیک نسبت به پروتزها و ایمپلنت های ارتوپدی کلیک کنید.